Na przełomie XIX i XX wieku wśród Wyspiańskich, a także spokrewnionych z nimi rodzin Rogowskich, Parvich czy Waśkowskich, talenty artystyczne nie były rzadkością. Poświęcali swoje życie sztuce, chwytając za pióro, pędzel, dłuto rzeźbiarskie. Młode panny grały na fortepianie, śpiewały, pisały wiersze. O nich wszystkich nie pamiętalibyśmy, gdyby w styczniu 1869 roku nie przyszedł na świat ich najsławniejszy krewny, Stanisław Wyspiański. W jego cieniu żyli bohaterowie książki Jana Tomkowskiego. Do utalentowanego Klanu Wyspiańskich należeli ojciec Stanisława Franciszek – rzeźbiarz, brat malarza Bronisław – nieprzeciętny fotografik z prowincji i ciotka Joanna (Janina) Stankiewiczowa – autorka rękopisów, nad którymi pochylają się obecni badacze literatury. Sam Stanisław Wyspiański przeżył niespełna 39 lat – znacznie mniej niż Mickiewicz czy Norwid. Mimo tego, jego dorobek artystyczny jest zdumiewający: wiersze, dramaty, listy, obrazy, grafiki, rysunki. Artysta ilustrował książki, projektował witraże, meble i wnętrza, zajmował się scenografią oraz reżyserią teatralną. Klan Wyspiańskich – tylu dobrze zapowiadających się, zapomnianych, niespełnionych artystów. I tylko jeden geniusz!
autor: Jan Tomkowski
tytuł: Klan Wyspiańskich
wydawca: Wydawnictwo ARKADY
