W Kolekcji krakowskiego MOCAK u znajduje się kilkadziesiąt partytur muzyki eksperymentalnej. Są to najczęściej notacje muzyczne zapisane w prywatnych językach, przeznaczone dla wykonawców, którzy bezpośrednio współpracują lub współpracowali z danym kompozytorem. Punktem wyjścia tej części ekspozycji są prace wystawiane w Instytutach Polskich w Pradze (1983), Paryżu (1985) oraz w londyńskiej Royal Academy of Music (1986) na wystawie „Partytura muzyczna jako dzieło sztuki”. Wśród nich znajdują się partytury graficzne Marka Chołoniewskiego, Piotra Grelli Możejki, Krzysztofa Pendereckiego, Bogusława Schaeffera, Ewy Synowiec. Część twórców związana była ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia, powstałym w 1957 r. w Warszawie. Na wystawie prezentowane są również archiwalia i nagrania.
Kolejną część ekspozycji stanowią partytury rozumiane szerzej: zapisane i rozrysowane plany akcji i performansów, z których kilka miało miejsce w Krakowie. Ich twórcy wywodzili się przede wszystkim z Fluxusu, jednej z najsłynniejszych grup artystycznych na świecie. Wielu jej członków w 1958 r. brało udział w kursie muzyki eksperymentalnej prowadzonym przez Johna Cage’a w nowojorskiej New School. Na wystawie zaprezentowano dokumentacje działań Dicka Higginsa, Ala Hansena oraz Milana Knížáka. Za zgodą Knížáka, MOCAK wykonał remake jego pracy Zniszczona muzyka. W jej skład wchodzą porysowane, pocięte lub zamalowane płyty gramofonowe.
Muzyka jako zapis. Muzyka jako eksperyment; do 13 marca 2022 r.; Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK, ul. Lipowa 4, Galeria Beta, Budynek B; mocak.pl
